Madame Tussauds oraz Baker Street z Sherlockiem Holmesem i Londyn historyczny

Mija połowa naszej londyńskiej przygody. Pogoda dziś jeszcze lepsza niż wczoraj - zapowiada się naprawdę piękny dzień na zwiedzanie. Rankiem wysyłamy maile, piszemy pozdrowienia na pocztówkach, potem śniadanie. Właścicielki nie ma, śniadanie podaje Tina. Syn zamawia samodzielnie swoją wersję English breakfast, ja swoją. Podszkolił się - jestem dumna z jego osiągnięć. Nie ma już tremy, gdy rozmawia z Tiną, a poza tym sam robi zakupy w sklepach z pamiątkami. I jest doskonałym przewodnikiem po londyńskim metrze.

Dziś wyruszamy do Madame Tussauds. To decyzja młodego, ja tę atrakcję zaliczyłam kiedyś raz i... wystarczy. Z kanapkami w plecakach wyruszamy do stacji metra.

Baker Street w promieniach porannego słońca lśni czarownie i zaprasza. Odwiedzamy sklep z pamiątkami przy Muzeum Sherlocka Holmesa oraz sklepik beatlesowski. Wychodzimy z kieszeniami lżejszymi o kilkanaście funtów. Kilka pamiątkowych fotek i stajemy u wrót dzisiejszego celu. Kolejka już gigantyczna. Spędzamy w niej ponad godzinę poruszając się powoli jej wijącymi się zakolami od początkowego krótkiego odcinka na zewnątrz, poprzez wybitnie długi w piwnicy, podobny ciągnący się schodami na górę, aż po ostatni wiodący do rampy z kasami. Strażnicy jakoś tak mało dokładnie sprawdzają nam plecaki - skoro staliśmy pomiędzy grupą Hindusów a rodzinką Rosjan, może się wyróżnialiśmy i wzbudziliśmy zaufanie?

Docieramy do figur woskowych. Wszędzie ścisk, tłok, oczywiście nabieramy się na parę figur turystów, z których jedna pozuje do zdjęcia i schodzimy grzecznie z linii obiektywu tej drugiej. Wybuchamy śmiechem, gdy odkrywamy pomyłkę. Wszędzie pełno ludzi, kolejki do zdjęć z wybranymi postaciami. Młody zdegustowany pobieraniem opłat za fotkę z Jackiem Sparrowem, do której i tak trzeba stać w kolejce, szuka innego obiektu. JFK może być. To i ja pozwalam sobie na kilka fotek z postaciami, z którymi pewnie nigdy się nie spotkam, a co mi tam. O, przy Einsteinie pustka!

Przechodzimy do Chamber of Horrors - to jedyna część, która ocalała podczas pożaru. Przy figurze założycielki muzeum, stojącej tam z latarnią nad stosem okrwawionych ciał i głow myślę sobie, że wielkość i siła człowieka polega na tym, w jaki sposób przetworzy on przeżycia, których doświadcza.

Rozczarowany Madame Tussauds młody popycha mnie do wyjścia, ale czeka nas jeszcze jedna atrakcja - może nawet najprzyjemniejsza: 400 lat historii Londynu podczas jednej przejażdżki "taksówką". Wsiadamy do taksóweczki-wagonika i przed nami otwiera się niezwykły świat.

Po zwiedzaniu muzeum postanawiamy przejechać się po Londynie na pięterku autobusu. Zaliczamy w ten sposób Hyde Park (tu wysiadamy, przechodzimy obok Speaker's Corner i jemy nasze kanapki), Oxford Street i Regent Street i Piccadily Circus (tu też wysiadamy, żeby przyjrzeć się występowi "breakdansowców"). Potem docieramy do Westminster Bridge, zaliczamy most pieszo, kosztując orzeszków w karmelu (tu przebrany za Jacka Sparrowa aktor zaprasza do sfotografowania się z nim) i punktualnie o 17-ej wysłuchujemy Big Bena.

Wysyłamy nasze widokówki. Po późnym obiedzie z bratem i jego znajomymi czeka nas jeszcze nocne zwiedzanie Londynu: przechodzimy mostami londyńskimi i nabrzeżem Tamizy rozkoszując się widokami. Będzie co wspominać!

Zdjęcia (15)

Komentarze (2)